Antrenörler birçok nedenle kendilerine karşı dürüst değillerdir. Her şeye rağmen kazanmak, ebeveynlerin ve diğerlerinin baskısı altında kalmak, hatta diğer antrenörlerin sözüm ona başarılı yöntemlerini taklide kalkmak, bu sebeplerin arasındadır. Bazen bu etkiler olumlu antrenörlükle sonuçlanabilir. Ancak, antrenör kendi deneyimleri, değerleri, düşünceleri ve inançları çerçevesinde düşünmelidir.

Antrenörlük felsefesi, bir antrenörün yaşam sürecindeki, kendi konumunu ve deneyimlerini görme yoludur. Antrenörün; geçmişe bakışı, şu anki hayatı ile ilgili düşünceleri ve gelecek hakkındaki beklentileridir.

Antrenör, kendini keşfetmeyi, korkularını yenmeyi ve sınırlarını aşmayı öğrenmelidir. Hiçbir puana, hiçbir maça, hiçbir şampiyonluğa hak ettiğinden fazla değer vermemeli, insani ve ahlaki değerleri her zaman ön planda tutmalıdır.

Hiçbir emek karşılıksız kalmaz, harcanılan emek her zaman, katlanarak geri döner.

Antrenörlerin eğittiği sporcular üzerinde çok büyük etkisi olduğunu kabul edersek, antrenörün amaçları, inançları ve kişiliğine dayanan bir felsefe oluşturması mantıklıdır.

Sporcularını nasıl ve niçin çalıştıkları konusunda bilgilendirmek ve hangi amaca ulaşmaya çalıştığını açıklamak, sporcularla antrenör arasındaki güveni sağlar. Daha da önemlisi, yüksek performansa erişme ile sonuçlanır.

Eğer kişisel olarak oluşturduğunuz antrenörlük prensipleri çerçevesinde çalışılmıyorsa, gönüllü antrenörlerden uluslar arası antrenörlere kadar antrenörlüğün her düzeyinde tutarsız çalışmalar olabilir.

Eğer ki bir antrenörseniz görevinizi, kendi deneyimlerinize, bilgilerinize, görüşlerinize ve inançlarınıza dayanarak yapmanız beklenir. Bu kendi içinde bir felsefe ve kendiliğinden olan bir şeydir. Fakat sorulması gereken soru şudur; kendinizi, gerçekten öz değeriniz ve antrenörlük yöntemlerinizin ne olduğunu bilecek kadar iyi tanıyor musunuz? Çok az antrenör vardır ki bu sorunun yanıtını düşünür ve bu değerleri göz önünde bulundurur. Bu değerleri dikkate almayan antrenörlerin yöntemleri sıklıkla tutarsızdır ve son görüye dayanır. Yani işler kötü gittiğinde sorumluluk, çeşitli bahanelere ve suçlamalara ya da yakınmalara yüklenir.

Antrenörlerin tutarlı ve içten yaklaşımının en büyük getirilerinden biri de karşılıklı güvendir. Antrenör ve sporcu arasındaki kuvvetli bağ, yüksek performans ve göreve bağlılıkla sonuçlanır.

Aklı başında olan antrenörler, felsefesini öngörüye dayalı etraflı bir şekilde düşünerek oluşturmaya çalışır ve bireysel bir antrenörlük felsefesi geliştirir.

Bireysel bir antrenörlük felsefesi bir yol haritasına benzetilebilir. Sürdüğünüz arabayı deneyimleriniz, inançlarınız, görüşleriniz ve değerleriniz, gideceğiniz yön ve varacağınız yeri, performans, memnuniyet, sonuçlar vb. ulaşmakta olduğunuz yolda önünüze çıkacak engelleri de antrenörlük içeriği, dış etkiler, çalışma koşulları, ve kurallar olarak göz önüne almak aracınızı güvenli bir şekilde sürmenizi sağlar.

Antrenörlük Felsefesi Geliştirmek

Bütün antrenörlerin hayatları boyunca gelişimlerini sürdürecek bir felsefeye gereksinimleri vardır. Hatta deneyimleri antrenörler bile felsefelerini tekrar gözden geçirmek isteyebilirler. İyi tanımlanmış bir felsefeye sahip olabilmek için antrenörün öncelikle kendisini, oyuncularını, futbolu ne kadar iyi tanıdığını ve antrenör olarak neyi başarmak istediğini gözden geçirmesi gerekmektedir.

Antrenörlük felsefenizin ne olduğunu bildiğinizde, bu felsefe size yürürlüğe koyacağınız uygulamalarınızda ve takımınızı maçlara nasıl hazırlayacağınız konusunda vereceğiniz kararlarınızda kılavuz olacaktır.

Antrenörün görevi deneyimlerine, bilgilerine, değerlerine, fi-kirlerine ve inançları üzerine kurulu olacaktır. Antrenör kendine şu soruyu sormalıdır; gerçekten değerlerimi ve kendimi yeterince iyi tanıyor muyum?